blog 4 - 'AA'

© FatCamera/Istock

Heel vreemd maar als je stopt met drinken dan krijg je een stempel van 'verslaafde'… Een deel van de mensheid dacht over mij: hij is gestopt, dat betekent dat hij - zware - problemen heeft. Allicht is hij lichamelijk niet meer gezond en is hij er dan op bevel van de huisdokter mee moeten kappen. Dat hopen ze toch. Zo moeten ze zelf niet nadenken over hun eigen drinkgedrag.

Bij de AA komt er niet eens inkt aan te pas bij je stempel ‘verslaafd’ maar daar krijg je een gebrandmerkte stempel, zoals de koeien krijgen in western films of in de strips van Lucky Luke. Dat besefte ik na een éénmalig bezoek, dat ik deed uit nieuwsgierigheid. “Ik ben X en ben alcoholist”, hoor je daar steevast. “Ik ben Y en ben gestabiliseerd alcoholist”, dat is een variant die ik al beter kon begrijpen.

Maar, laten we dat woord alcoholist niet beter weg? Moet ik na 10 jaar nog zeggen “Ik ben een gestabiliseerd roker.”?! Zelfs ‘ex-roker’ neem ik niet meer in de mond. Ik heb ooit gerookt en veel ook. Maar ik ben ervan af en ben al meer dan een decennium een gelukkige ‘niet-roker’.  Maar ik hoorde dat je niet verplicht bent je zo voor te stellen.

En, heel veel mensen hebben een grote steun aan de ‘AA'! Verschillende levens zijn gered' Ik ben dus zeker niet tegen de AA, maar mij ligt het precies niet voor de volle 100%. Vergaderingen met lotgenoten noemen ze ‘aan tafel zitten.’ Klinkt me wat sektarisch.  En na zich te hebben voorgesteld als een niet te genezen alcoholist moeten  ze zich ook nog eens overgeven aan een hogere macht.

Dat lees je in de ‘12 stappen’ (*) Als ik deze  doorneem dan hoor ik precies een halve crimineel aan het woord. Tekortkomingen, gebreken, misstappen,... Hoe slecht kan een mens zijn?! De hogere macht: vroeger was dat God. Ik lees 1x ‘hogere macht’ maar ook 6x het woord ‘God’. En dat in amper 12 korte zinnen. Je moet dat dan maar vervangen door Boeddha (zen? meditatie?)  of nog beter: door het Stoïcisme.  

Van de Stoïcijnen: daar komt de AA hun idee vandaan betreft onder andere ‘hun gebed’. Dat luidt als volgt: “geef me de kracht om de dingen te veranderen die ik kan veranderen. Geef me de moed om dingen te aanvaarden die ik niet kan veranderen. En geef me de wijsheid om het onderscheid te zien tussen beide.” Heel mooi! Als je dat kan toepassen, dan ben je zeker in balans! Ik ben dat nog lang niet, ondanks dat ik een weegschaal van sterrenteken ben. Dat is dan ook wat me in - heel - positieve zin opviel bij de AA: hoe rustig en sereen de mensen daar zijn. Ze zijn meer zen dan eender wie. Er is een soort van gemoedsrust over hun neder gedaald.  Nu ik dat zo bedenk: dat waren de mensen ook toen 'in God geloven' nog actueel was...

Bij ‘stap 1’ dacht ik  dan weer: "ik heb de controle over mijn leven nooit verloren door alcohol. Dus dit is niks voor mij." Maar ik was wel verslaafd want ik dronk soms elke dag en als dat niet zo was dan was het me niet vreemd minstens een kater per week te hebben. Wat iemand van de AA  ook zei: je moet evolueren van 'Ik mag niet meer drinken!' naar 'Ik wil niet meer drinken!' Dat is niet zo zeer AA theorie, dat staat in elk boek dat je over die materie leest. Maar er is nog een 3e stap, namelijk: 'Oef, ik moet niet meer drinken!' En aan die stap zit ik nog niet! Daar moet ik nog wat geduld voor uitoefenen.

Dat heb ik al wel bij rokers die aan hun sigaret staan te lurken onder een afdak in de gietende regen. Dan heb ik medelijden en denk ik: "wat een geluk dat ik dat niet meer hoef te doen." En dat denk ik evengoed over iemand die op een zonovergoten terrasje aan het roken is. Ook ben ik iemand die er veel over moet kunnen praten. Dus is de AA misschien juist wél iets voor mij. Al leek het me daar soms iets te dogmatisch. Maar er zijn uiteraard nog andere praatgroepen.  

Verslaafd of niet verslaafd, ik ben alleszins heel dankbaar dat ik nooit goed tegen alcohol gekund heb. Ik moest goed trainen om mee te kunnen, zoals de ultra's dat zeggen. Er zijn nog altijd mensen  - ook van mijn leeftijd ! -  die o zo fier zijn dat ze een volledige bak bier achterover kunnen slaan op een avond. Of meer dan 10 Duvels. Ik hoor een 35 jarige vedette die ik niet eens kende nog zeggen: “ik heb 13 Duvels gedronken deze avond en ik voel nog niks”. De manier waarop hij weg stapte had ik echter nog nooit gezien. De meeste mensen kunnen nog moeilijk op hun benen staan. Ze balanceren van het ene been naar het andere. Maar deze stapte echt heel scheef naar huis. Zijn romp stapte precies half naast de rest van zijn lichaam. Niet alleen overschatte hij zichzelf maar veel drank kunnen verzetten is toch niks om fier over te zijn?! Ik ben dus heel blij dat ik niet in de hoogste klasse speelde!

Ben ik zelf altijd een Heilige geweest qua drankgebruik ? Neen, uiteraard niet!! Integendeel zelfs. In de prille jaren ’80 moest je pas ‘in het zakje blazen’ wanneer je bij een alcoholcontrole na het openen van je portier, los uit je auto viel. Dat is gelukkig veranderd. In mijn volgende blog vertel ik een waar gebeurd verhaal over mezelf. In die tijd kon quasi iedereen er om lachen. Als ik het nu vertel, dan kijk ik al eens beschaamd opzij…